Oslob dag 3

We vertrokken na ontbijt na de Kawasaki falls een tocht van 2 uur in de trycical.Dit is een brommer met zijspan waar je met 5 personen in kunt.Niet echt comfortabel maar taxi,s kennen ze niet in Oslob.
Ik ging cayoneeringen samen met Peter en Loes en Jean gingen dan wachten bij de Kawasaki falls.
We gingen op zoek naar een bedrijfje voor gids en kleding. We kregen zwemvest,helm en waterschroeven aan.En stiekem scheet ik al 7 kleuren ...
Want ik heb hoogtevrees en moest van de watervallen afspringen.
We werden met brommer verder baar boven gebracht ja met 3 man op 1 brommer ook iets wat we niet iedere dag doen.
Cayoneering is stroomafwaarts de weg afleggen klimmend ,lopend ,zwemmend en springend. Vooral het laatste was voor mij heel spannend.De tocht ging ongeveer 3 uur duren.We hadden ook een gopro gehuurd waar onze gids dan foto,s en filmpjes van ons ging maken.
Boven aangekomen met brommer moesten we eerst een 25 minuten lopen verder naar boven en het zweet liep langs onze gezichten.
Toen kwamen we aan bij het water en wat was dit mooi zo blauw water en de natuur prachtig.Al klauterend kwamen we aan bij de 1e waterval en mijn benen begonnen te trillen en kon niet meer ophouden van de angst.Stond op de rand en dacht nu of nooit en daar ging ik als 1e en wat was ik blij dat ik het gedaan maar deze was pas 5 meter en ze werden steeds hoger de sprongen.Peter had nergens last van en sprong meerdere keren.
We klommen en zwommen verder en kwamen aan bij de volgende hier moest je vanaf glijden daar had ik minder moeite mee en was geweldig.Onderweg heeft de gids zoveel foto,s van ons gemaakt en dacht ja nu is het wel genoeg.Op de helft kregen we eten gegrild vlees met rijst ik durfde niet teveel te eten want er kwamen nog sprongen!!
En ja hoor daar kwam er weer een aan 6 meter en ik moest wel er was geen andere optie.Mij hart zat in mijn keel! Daarna kwam er een klein sprongetje die we moesten maken met opgetrokken knieën omdat het water ondiep was.Maar wat was de natuur mooi.Uiteindelijk kwamen aan bij een stuwdam waar Peter en ik nog tegen aan hebben gelegen voor de foto.
En toen kwam het de waterval van 15 meter en ik vroeg aan de gids of er andere opties waren en hij zij dat ik ergens naar beneden kon lopen en heb ik dat gedaan eerst even gewacht tot dat Peter was gesprongen.
Ondanks knikkende knieën ben ik super blij dat ik dit niet gemist heb.
Loes en Jean zaten beneden op on te wachten nog even een foto en konden we teruglopen naar het dorp om daar onze spullen in te leveren.
We gingen met een voldaan gevoel de 2 uur durende rit terug aan.

Groetjes de Jaspertjes